24 juli 2016

Ik strand. Jij strand. Wij stranden. Schepje vakantiegeluk.

Daar zit je. Met je schep en je emmer. Op het strand. Gezond en wel te dromen. In je onbezonnen eigen verzonnen wereld. Onwetend nog van de echte wereld. Die haastige wereld met een hoop gekkigheid. Geëmmer waar jij hopelijk haast nog niks van meekrijgt. Ik hoop het nog maar even zo te houden. Want ik weet het ook soms allemaal niet. Ik hou m'n hart vast. Maar laat ik er geen moordkuil van maken.

Wat hou ik van je gozer. Met heel m’n hart. Dus daarom hou ik jou bij tijd en wijle ook even keihard vast. Omarm ik je gezondheid. Wát een kostbaar goed. We weten het allebei van nabij… Omarm ik je kwaliteiten. En spiegel ik in je ogen mijn eigen onvermogen. Ik hou je dus nog af en toe even vast. Want als ik je vastpak, kan ik je loslaten.

Daar zit je dan. Je besluiten voor je verdere leven grotendeels al genomen. Zo is je pad en zo zul je gaan lopen. Telkens weer een volgende stap. Rechts. Links. Recht door zee. Ik gun je veel mooie stappen kerel. En alle geluk van de wereld. En ja geluk… wat is dat eigenlijk? Ik vraag het me ook dikwijls hartgrondig af. Ook nu, zo kijkend naar jou. Met je schep op het strand. Geluk voor mij is als ik op de bank kijk. En ik jou en je broer zie zitten. Soms is er gelukkig niet zoveel voor nodig.

Want wanneer is het genoeg? En wat is geluk voor jou? Je vader en moeder gelukkig samen? Of gelukkig allebei apart? Kinderen zijn zo gelukkig als de ongelukkigste ouder. De wetmatigheid schept een band. Dus hoe leef ik mijn geluk? Inderdaad een wezenlijke vraag. Gelukkig maak jij je er nog niet zo druk om. Neem jij nog maar alles waar je klein in bent. Dan word je later heel erg groot.

Daar zit je dan man. Hou jij het nog maar even bij je strand vol zand. Waar je je eigen zandkastelen kunt bouwen. Je toekomst vol luchtkastelen. Jouw zee aan mogelijkheden. Ik gun je dat je perspectief zal kunnen blijven zien. Te allen tijde. Ook als je een keer strandt. Het zijn immers ook korrels genoeg om een flinke berg van te maken. Een hoop om tegenop te zien. Zeker zal het in jouw leven ook roerig lopen. En vast zullen er laatste druppels voor jouw emmer zijn. Zul je je onmachtig voelen als je overspoeld wordt. Als je dromen worden weggevaagd. Ongetwijfeld zul je een keer het schip in gaan.

Maar ook al zal het stormen en golven, weet dat het tij zal keren. Telkens weer zul je wel zelf het roer moeten pakken om de juiste koers te varen. En blijven doorademen. Dus ik gun je veel lucht. En inspiratie. Liefst met de wind in de rug. Zodat je kunt zeilen op de wind van vandaag. Dus leef je leven, schep je geluk. En vandaag nog, want je droom kan morgen anders zijn. Pluk de dag. Pluk het strand!

En oh ja, nog één ding: wat is jouw volgende stap?