3 juli 2016

Je moet het zelf doen. Maar je hoeft het niet in je eentje te doen.

Vandaag vieren we feest! Feest dat mijn vader 75 jaar is geworden. Wat een prestatie. En helemaal zelf gedaan. Wat ben ik trots en dankbaar dat jij mijn vader bent pap. Reden genoeg om een ode aan het leven te brengen vandaag. Het leven op volle snelheid te vieren.

En ja, toch is er nóg een reden om te vieren vandaag. Een volgende stap in mijn leven: Niek Oskam – Begeleiding | Coaching | Ontwikkeling is een feit. De handrem eraf en na goed voorsorteren de juiste weg gevonden om aan te timmeren: mijn eigen coachpraktijk. Een memorabele dag om daar gas op te geven. En een mooie start van een nieuw avontuur.

Ook vandaag gaan we op avontuur. Met z’n allen in ons eendje de weg op. Een vintage roadtrip down memory lane. In ons eendje voor het hele gezin. Twee eendjes, dus da’s vier paardenkrachten sterk. Kracht genoeg dus om te vieren. En daar delen we graag in. Want als je geluk kunt delen, kun je het gelukkig ook vermenigvuldigen. Samen sta je sterk. En kom je een stuk verder dan in je eentje.

Toch hebben we het allemaal ook wel eens niet op de rit. Hebben we de pech van de weg te raken. Want wie kent niet bij tijd en wijle het gevoel in je eentje langs de kant van de weg te staan. Alleen in je relatie, je prestatiedrang, je eenzaamheid. Alleen tegen de wereld om je heen, je partner, je baas, je collega’s, je vrienden. Alleen met je verdriet, je ongeduld, je frustratie. Hoe vind je dan weer de kracht die je hebt om te doen wat je te doen hebt? Om je geluk weer te vinden? Om een pas op de plaats te doen? Een stap vooruit? Of een stap terug? In plaats van door te blijven draven?

Ook al ben je zo sterk als een paard, het is goed om je te beseffen dat je het niet in je eentje hoeft te doen. Maar hé, je zult het wel zelf moeten doen. En daar moet je ook wel moed voor hebben. De moed om de teugels vast te pakken. Of het lef om ze wat te laten vieren. De dooddoener dat leven het meervoud van lef is kennen we allemaal. Maar als leven even tegenzit, dan verschilt beven ook maar een letter. De kunst is dan erbij te blijven en snel je pk’s weer te vinden. Zodat je in staat bent te antwoorden in plaats van te reageren. Bewust leven dus, beleven zeg maar. Zo wordt je leven een belevenis. Een trip van betekenis. Van de rotonde af dus en gas erop: pluk de dag!

En oh ja, nog één ding: wat is jouw volgende stap?